Ka was een venijnig maar leuk vrouwtje, ze kon ook heel geestig uit de hoek komen. Een keer wilde ze modern zijn en had ze zich een nauwe rok aangeschaft; toen ze een zoontje van haar een schop wilde geven viel ze zelf op de grond. Een van haar zoons, die getrouwd was, woonde voorlopig met zijn vrouw in een kamertje thuis, boven. Toen beiden eens ruzie hadden, stoof Ka naar boven om orde op zaken te stellen. Maar haar zoon gaf haar de raad; zolang er geen bloed vloeit, kun je beter beneden blijven, moeder. Ka had een beetje oud gezicht, met het gevolg dat een man haar - wandelend met de kinderwagen - vriendelijk toevoegde: 'Wat ben je toch een trotse opoe!'. 'Verrekt vent', gaf Ka hem lik op stuk, 'het is mijn eerste!'
Verzamelalbum van H.C. Waarsenburg-Schilperoort
Verzamelalbum van H.C. Waarsenburg-Schilperoort